Mijn slachtofferverklaring voor de rechtbank

Vervolg op mijn blogpost: Ik moet binnenkort naar de rechter

Als je als slachtoffer naar de rechter moet (mag) dan krijg je de mogelijkheid om gebruik te maken van je spreekrecht als slachtoffer. In dit geval heb ik besloten om hier gebruik van te maken, om mijn gevoel naar de verdachte te uiten. Om aan te geven wat het met je doet als je op een bepaalde manier behandeld wordt. Hieronder heb ik mijn slachtofferverklaring neergezet (de naam van de verdachte is weggehaald):

"De werkdag begint. Al 15 jaar open ik deuren voor ingesloten verdachten.

Ik doe dit, zoals altijd, zonder te weten waarvoor onze verdachten ingesloten zijn. Dit doe ik zodat ik iedereen op gelijke wijze kan behandelen. Dit doe ik, zodat ik elke ingesloten verdachte, als mens kan behandelen.

[NAAM], toen wij voor jou de deur openden, besloot jij ons niet als mens te behandelen. Mijn collega’s openden voor jou de deur om je een maaltijd aan te bieden. Maar jij besloot om te proberen te vluchten. [NAAM], toen mijn collega jou vastpakte, sloeg jij jezelf los. En [NAAM], toen mijn collega hier aanwezig, en ikzelf jou terug op cel zetten, besloot jij een van de meest mensonterende dingen te doen wat bestaat.

[NAAM], hoewel ik jou als mens probeerde te behandelen, besloot jij mij in het gezicht te spugen. Op korte afstand, we stonden nog geen stap van elkaar verwijderd. Ook mijn collega spuugde je recht in haar gezicht.

[NAAM], ik proefde direct een rotte smaak in mijn mond. Ik rook een penetrante geur van een slecht gebit. [NAAM], ondanks alles wat er door mijn hoofd ging, heb wij de deur gesloten, en besloten jou toch gewoon als mens te blijven behandelen.

Na dit voorval ben ik naar huis gegaan.[NAAM], hoe leg je aan je kinderen van 4 en 8 jaar oud uit dat je ze vandaag geen knuffel kunt geven? Omdat je uniform nog onder het spuug zit? Omdat iemand hun vader heeft bespuugd? Ik kan het je wel vertellen hoe je dit uitlegt. Dit leg je een kind niet uit. Je wilt niet dat je jonge kinderen op die leeftijd al bang worden gemaakt voor mensen zoals jij. Je wilt niet dat kinderen op jonge leeftijd al het vertrouwen verliezen in de maatschappij. Dat wil je niet. Dus dat heb ik ook niet gedaan. Ik wil dat ook mijn kinderen mensen zoals jij gewoon als mens blijven zien.

Later vernam ik dat jij bij de voorgeleiding bij de rechter commissaris had verklaard dat jij je voorbeeldig had gedragen in het cellencomplex. Je hebt de boel daar lekker voor de gek gehouden, onze aangiften was nog niet in dit proces gevoegd. De Rechter Commissaris heeft niet kunnen weten hoe jij je hebt gedragen. [NAAM], ben nou eens een man en ben eerlijk. Gedraag je als een mens.

Ik begrijp heel goed dat jou gedrag in het cellencomplex in het niet valt bij de andere feiten waarvan je verdacht wordt. Daarom wil ik mijn excuses aanbieden, namens jou [NAAM], dat mijn collega en ik hier vandaag moeten komen en tijd in beslag nemen die veel beter besteed had kunnen worden. Voor alle aanwezige partijen.

Ik sta hier vandaag in uniform [NAAM]. Bij jou keuze om mij in het gezicht te spugen, heb je besloten om dit bij een politieambtenaar te doen. Ik ben hier ook, omdat ik als politieambtenaar slachtoffer ben geworden van jou handelen, niet als burger. [NAAM], weet dat het Nederlandse rechtssysteem geweld tegen politieambtenaren niet tolereert."

Dit is dus de verklaring die ik voor ga lezen aan de verdachte. Het is een boodschap aan hem. Dat wat het met mij heeft gedaan. Hieronder vertel ik wat er gebeurd is: